Na vele maanden voorbereiding was het eindelijk zover. We konden met z’n vijven vertrekken naar de USA.
Florida was de bestemming. Door Ton en Thea en Joke en Theo werden wij om 14.00 uur gedropt op het vliegveld.
Geadviseerd werd om vier uur voor ons vertrek op 17.50 uur aanwezig te zijn. Voor het inchecken werden onze zorgvuldig ingepakte koffers vakkundig door de beveilingsbeambten overhoop gehaald. Toen nog even inchecken en onze vakantie was begonnen. Toch wel wat hongerig besloten we een broodje te gaan eten. En je wilt het niet geloven maar dit trieste vijftal besloot een bezoekje te brengen aan MacDonalds. Erger kan het bijna niet. Na het broodje nog even lekker winkelen en toen meldden we ons bij de gate voor een vlucht van4626 mijl met een Boeing 767-300 van Martinair.
Om 18.00 uur gingen we dus werkelijk de lucht in voor een ontzettend lange zit. Aangezien het in Florida zes uur vroeger is vlogen we dus de zon tegemoet. Ik denk dat van de 9 ½ uur vliegen we zeker ruim 7 uur in het licht hebben gevlogen. Alles boven de Atlantische Oceaan natuurlijk, behalve water en af en toe een wolk zagen we dus niets. Om 09.30 pm (avond in USA) landden we dus in de States, in Miami om precies te zijn. Je hebt natuurlijk bepaalde verwachtingen van het land van de onbegrensde mogelijkheden, waar alles groot, groter en grootst is. Nou wat kunnen wij als Nederlander trots zijn op onze eigen airport Schiphol.
Na de douane en alle andere formaliteiten te hebben overwonnen en het ophalen van onze koffers, gingen we op zoek naar het autoverhuurbedrijf waar wij onze auto konden ophalen. Voortreffelijk geregeld was dat wij door een shuttlebus van Avis werden opgehaald en naar het verhuurbedrijf even buiten het vliegveld werden gebracht waar onze auto klaar stond.
Wij, het B-team, en zeker Chris de “driver” gedurende onze rondreis, moesten even wennen aan deze toch wel zeer grote auto. Alle bagage, vier koffers, twee rugzakken en een beauty-case, kon moeiteloos worden gestald. Drie rijen banken achter elkaar borgen voorin Chris en Marianne, op de tweede rij Edwin en Marsha en achterin Celeste.
Even testen en dan op weg naar ons eerste hotel Red Roof Inn, vlakbij het vliegveld, door ons zeer zorgvuldig uitgezocht. In het donker verwacht je wat moeilijkheden, maar binnen vijf minuten waren we op de plaats van bestemming. Auto voor de ingang van het hotel geparkeerd, bagage uitladen en inchecken maar. Inchecken was zo gebeurd, maar het uitladen was wat voorbarig geweest.
Bijna alle hotels in de USA zijn zo groot dat er meerdere ingangen zijn. Dus alles weer inladen en op zoek naar onze kamers. Na de koffers te hebben gestald op onze kamers 527 en 545 toch, ondanks de vermoeidheid, nog even naar een barretje in de buurt om wat te drinken, nadat we eerst even wat van die goedkope dollars hadden gepind.
Ach die arme Edwin, mag ondanks zijn rijbewijs in de States niet autorijden aangezien hij nog geen 21 is, maar ook alcohol voor deze jongeman is vanwege zijn leeftijd nog niet toegestaan. Dapper bestelde hij een biertje, moest zijn legitimatiebewijs tonen en bestelde toen maar een colaatje.
We besloten ons bed op te zoeken omdat we de volgende dag een behoorlijk reis naar Key West voor de boeg hadden.