Ik voel me vreemd…
Het idee dat ik nooit meer naar Mary Poppins kan.
Dat er nooit een 166e show zal komen.
Dat ik nooit meer kan lachen om de foutjes op het toneel.
Dat ik nooit meer kan genieten van het magische decor.
Dat ik nooit meer kan weg zwijmelen bij de mooie liedjes.
Dat ik nooit meer kan stralen bij de geweldige groepsnummers.
Dat ik nooit meer mijn ervaringen kan delen met de cast en crew.
Dat ik nooit zal meer wachten op berichtjes van de cast dat ze zouden spelen.
Dat ik nooit meer een uur van de voorstelling een kaartje ga kopen.
Dat ik nooit meer op rij 1A zal plaatsnemen.
Dat het nu echt over is.
Mary is vergoed weggevlogen, maar de herinneringen en ontmoetingen die ik aan deze bijzondere periode heb overgehouden blijven voor altijd in m’n hart!!
Ik zal je niet vergeten, Mary Poppins. Ik vergeet je nooit!