Ik wil een krokodil als huisdier

Vandaag is het Tweede Paasdag. Je hebt hier geen notie van de feestdagen.

De Eerste Paasdag was ons dan, vanwege alle eerste indrukken in de States, volkomen ontgaan. Ons werd in dit hotel een zalig (weliswaar geen paas-) ontbijt voorgeschoteld. Achteraf bleek dat het beste ontbijt te zijn wat we deze vakantie hebben genuttigd.

Na het ontbijt was het weer de auto inladen en op weg voor een wel zeer drukke en vermoeiende dag. Nog even The Most Southern Point van de USA bezoeken en dan op naar de kroko’s.

Onderweg moest er natuurlijk nog even gezwommen worden in de prachtige blauwe Golf van Mexico. We brachten ons allereerste bezoek aan een Amerikaanse Supermarket voor wat inkopen voor de lunch. De eerste aanschaf was een koelbox van piepschuim die we elke dag in ons hotel vulde met ijs en zo onze biertjes (voor Ed en Chris, want op je hotelkamer ziet niemand dat je nog geen 21 bent en alcohol nuttigt) en colaatjes.

Ver in de middag kwamen wij aan bij het Everglades Safaripark, waar we met een propellorboot een tocht maakten door de Everglades op zoek naar krokodillen. Echt doodeng (aldus Marianne) zo’n tochtje dwars door het moeras met een enorme snelheid. We kwamen voor de krokodillen en die hebben we gezien. In overvloed.

Na deze tocht togen we op weg naar de eindbestemming van de komende twee dagen Fort Myers. Onderweg natuurlijk nog even wat drinken op een parkeerplaats uit je eigen koelbox en dan verrast worden door een krokodil die zomaar in het wild je bijna voor je voeten loopt. ’t Is natuurlijk iets overdreven, maar na wat naar dat beest te hebben gegooid deed hij toch echt verwoede pogingen om het water uit te komen. ’s Avonds in ons hotel lazen wij dat die beesten zo’n 30 a40 km !!!! per uur kunnen lopen. We hadden het echt niet meer naverteld als hij een van ons had gegrepen.

Rond 20.00 uur kwamen we pas, via een schitterend mooi natuurgebied, in het Outrigger Beach Resort aan in de kamers 344 en 345. Snel koffers dumpen en lopend op zoek naar een eettent. Wat een uitgestorven bende was het hier. Dan toch maar weer de auto in en verder zoeken.

We eindigden bij de Pizzahut. We hebben Kentucky Fried Chicken deze vakantie niet bezocht, anders hadden we het liedje kunnen zingen.

Wij allen namen een medium pizza waarvan we er in totaal maar drie opaten. Veel te groot. We besloten onderweg als toetje een ijsje te gaan halen bij een ijssalon die we op de heenweg waren gepasseerd. Maar helaas gesloten. Dan maar naar het hotel voor een biertje (eindelijk hé Ed).

Dit bericht is geplaatst in 2003 | Amerika met de tags . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *