Is dit de zee?

Vandaag besloten we lekker uit te slapen en naar het waterpark Typhoon Lagoon te gaan. Om 11.15 uur vertrok onze bus. Het weer was prachtig. In het waterpark aangekomen zochten we eerst vijf zonnebedden die we onder de bomen hadden geparkeerd voor wat schaduw. Dit zwembad was heel spectaculair.

Niet erg veel attracties maar wel een golfslagbad waar om het kwartier een sirene ging en dan een hele hoge golf kwam. Zeker wel zo’n twee a drie meter hoog. Je blijft dan echt niet meer op je benen staan en wordt volledig onderuit gehaald, met alle gevolgen van dien. Water in je oren en daar dan drie dagen last van hebben.

Verder hebben we de hele dag wat gedut in de schaduw en zijn heerlijk uitgerust. ’s Avonds aten we weer bij Ponderosa. Dit was een ander filiaal dan waar wij al eerder waren geweest. Vanuit dit restaurant liep je zo een warenhuis binnen.

Er moet even verteld worden dat je bij binnenkomst in Ponderosa je bestelling bij de kassa opgeeft en direct afrekent. Heel makkelijk gaat dat. Een serveerster loopt dan met je mee naar je tafel en zorgt gedurende het hele diner dat het je aan niets ontbreekt. Ze brengt je maaltijd, ruimt op en verzorgt de refills ( je kan de hele avond voor $1,49 zoveel frisdrank drinken als je wilt).

We waren wat lacherig en besloten na het eten direct het warenhuis in te stappen. Je hebt tenslotte al afgerekend en kan dan zo van tafel lopen. Normaal gesproken geef je je persoonlijke serveerster een fooi. Door onze meligheid waren we dat helemaal vergeten.

We liepen lekker te shoppen in het warenhuis, totdat Marianne op haar schouder werd getikt door “onze serveerster”. Ze had nog geen fooi gehad en wilde dat toch wel erg graag hebben.

Onze kassier zat buiten te roken en Marianne vertelde haar dus dat zij geen geld bij haar had en dat zij haar husband wel zou vragen. Jullie kennen allemaal de husband van Marianne. Die serveerster kon dus naar dat geld fluiten. De stelling van Chris was: “Wie vraagt wordt overgeslagen”. Lopend gingen wij na dit avontuur naar ons hotel namen nog wat te drinken en lekker veel Maltezers en doken ons bed in.

Dit bericht is geplaatst in 2003 | Amerika met de tags . Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *