Drie maal is scheepsrecht…

De eerste dagen van de vakantie zijn niet gelopen zoals we deze graag hadden gezien. Woensdag zouden we vliegen naar Casablanca. Wanneer we op Schiphol aankomen krijgen we de eerste berichten binnen over een kerosinestoring. Bij onze vlucht staan nog een rode tekens, dus wij houden hoop. Tevergeefs…

Na een paar keer van gate naar gate te hebben gelopen in ruim een uur, komen we bij de gate aan waar staat dat onze vlucht van 16.30u vertraagd was naar 20.10u. Uiteindelijk kregen we om 21.30u te horen dat onze vlucht geannuleerd werd. Gelukkig hing ik al met Transavia aan de lijn, om er achter te komen wat onze rechten waren in deze situatie. Ik kon dus snel onze vlucht verplaatsen naar vrijdag. Enorm balen, maar we hebben een nieuwe vlucht.

Dan maar de koffers halen en zorgen dat we de komende twee dagen van het lekkere weer in Nederland gaan genieten. Aangekomen bij de bagagebanden laten onze koffers zicht niet zien. Uiteindelijk besluiten we om 23.30u maar mijn ouders te bellen die de kinderen en mij komen halen zodat de kinderen lekker naar bed kunnen. Wij liggen uiteindelijk iets na half één in bed. Om 2:00u krijgt Edwin in de bagagehal te horen dat deze gaat sluiten en dat morgen de bagage opgehaald kan worden. Edwin gaat de auto halen en komt uiteindelijk tegen 3:00u naar bed.

De volgende ochtend gaan we met frisse moed richting Schiphol om onze badkleding uit de bagage te halen, zodat we dan maar op het strand vakantie gaan vieren. Na een flinke zoektocht op Schiphol krijgen we bij het derde informatiepunt de informatie dat onze bagage al naar Marokko is. Ok wat nu. Dan maar naar huis, naar een koffie met taartje bij de Starbucks, om uiteindelijk in de achtertuin met de resterende badkleding de hitte overwinnen.

Vrijdag genieten we nog van het lekkere weer op Scheveningen om in de loop van de middag voor de derde keer deze week naar Schiphol te rijden. Bij verschillende balies toch maar even navraag gedaan over onze bagage en meerdere malen bevestigd gekregen dat de bagage met onze vlucht mee zou gaan (vreemd, maar prima). Na een goede vlucht waarbij de kids zich goed vermaakt hebben met de iPad (Alies) en de overige passagiers (Tristen).

Na lang wachten bij de paspoortcontrole komen we aan bij de bagageband met gekruisde vingers. Helaas zonder gewenst resultaat: onze bagage ligt niet op de band. Uiteindelijk allemaal desks afgelopen en een rapport op laten maken om ervoor te zorgen dat onze bagage snel wordt gelocaliseerd. Vanuit het hotel komt een busje ons op halen, zodat we in ieder geval kunnen gaan slapen. Het is immers al tegen 00:00u.

De volgende ochtend gaan we na het ontbijt weer richting het vliegveld. Als eerste even navragen of onze bagage toevallig al gesignaleerd is. Helaas niet. Daarnaast gaan we onze huurauto ophalen. Of toch niet? Door een storing bij Visa is het niet mogelijk om de borg te voldoen en kunnen we de auto niet meenemen. Kan er ook nog wel bij…

We besluiten om maar naar een grote mall te gaan en de nodige inkopen te doen, zodat we met de kids wel kunnen zwemmen in de middag en we onze tanden kunnen poetsen. Ook schoon ondergoed is geen overbodige luxe.

’s Middags duiken we het zwembad in en krijgen we een beetje een vakantie gevoel. ’s Avonds eten we bij het hotel en gaan we op tijd naar bed om wat slaap in te halen.

[fbcomments]