Vandaag zou een leukere dag moeten worden. ’s Ochtends vroeg zijn we naar de waterkant gelopen om een boottochtje te maken. De tocht zou gaan door de Canon del Suidero. Dit is een kloof die door een geologisch breuk in het pleistoceen is ontstaan (deze informatie heb ik niet van onze gids, deze sprak namelijk weer geen woord Engels, maar gewoon van internet). Het was werkelijk waar een mooie boottocht.
Halverwege de boottocht kwamen we wel op een soort vuilnisbelt, in het water. Hier lagen heel veel plastic flesjes en heel veel hout. Waar dit dan vandaan kwam, hebben we niet begrepen (lees: verstaan).
Na bijna twee uur varen zijn we even aan wal gegaan om …, ja wat eigenlijk, te wachten tot we weer verder konden. Na nog ruim een half uurtje varen waren we weer bij het beginpunt.
De boottocht had ons een beetje hongerig gemaakt, maar lunch was dan weer net te veel, dus besloten we voordat we zouden gaan uitchecken, toch maar even een drankje en een klein hapje te halen. Dat kleine hapje werd slechts een zakje chips. Daar word je hier overigens mee doodgegooid. Heel veel winkels die voor 80% chips verkopen. Nou ja, de winkelvoorraad bestaat voor 80% uit chips, of dat dan ook verkocht wordt…
Nadat we uitgecheckt hadden kon de reis voortgezet worden naar San Cristobal. Dit werd weer een tochtje door de bergen. Het verschil was alleen 240km. Hierdoor waren we gelukkig na anderhalf uur op de plaats van bestemming. Onderweg wel flink door de wolken gereden. Erg apart is dat en ook een beetje eng. Het is natuurlijk gewoon zoals wij mist gewend zijn, maar dan niet hoog op de bergen met flinke afgronden naast je.
San Cristobal is weer een wat grotere stad. We zagen bij binnenkomst weer een regulier winkelcentrum. Dit moeten we maar onthouden voor het diner.
Na het inchecken in ons nieuwe hotel, moest de auto geparkeerd worden. Dit kon helaas niet bij het hotel zelf. Een hotelmedewerker heeft ons naar de parkeerplaats geleid (hij stapte achterin de auto). Door middel van gebarentaal en Spaanse termen zijn we naar de parkeerplaats gebracht. Dit was niet echt om de hoek. Wij waren hierdoor wel sneller in het centrum, maar die arme jongen moest weer helemaal terug lopen.
Tijdens de rit in het centrum zijn ons de stoplichten opgevallen. Stoplichten is niet echt de juiste benaming, want het bestaat niet uit rood, oranje en groen licht. Maar in rode letter U, N en O (uno = éen in t Spaans, voor de mensen die t niet wisten…). Dit licht houdt in dat vanuit elke hoek van de straat om en om een auto mag komen. Nu denken jullie vast ‘dat wordt een puinhoop!’. Niet als ik jullie vertel dat het allemaal éénrichtingsstraten zijn. Hierdoor loopt juist alles rustig door.
Na de wandeling door het centrum zag ik op de plattegrond een stukje water, dmv een blauwe vlek met de benaming Laguna. Ik, als natuurliefhebber, dacht, laten we daar nou eens een kijkje nemen. In gedachten was het mooier dan de werkelijkheid. Het meer viel vies tegen. Ach, toch weer een lekker stukje gewandeld.
Hierna zijn we doorgelopen naar het winkelcentrum om een hapje te gaan eten. Na onze, wat van minder kwaliteit zijnde, maaltijd van gister, besloten we voor safe te gaan en een lekkere burger te eten bij de Mac.
Na dit lekkere diner zijn we terug gelopen naar het oude centrum. Opeens begon het een beetje te regenen. Aangezien we wel wat druppels kunnen hebben, besloten we stoer door te lopen. Totdat het met bakken uit de hemel kwam zetten. Toen zijn we toch maar even gaan schuilen. De regenbui duurde gelukkig maar 20 minuten. We konden onze weg voortzetten naar de ijssalon, die we eerder die middag gespot hadden. We hebben hier heerlijk ijs gegeten. Alleen nu maar hopen dat het ijs ook daadwerkelijk goed was (dit merken we vannacht of morgenochtend wel).
Momenteel doen we weer lekker relax in het hotel. Morgen hebben we namelijk weer een zeer lange reis voor de boeg door de bergen. Ik kan dus bij voorbaat al zeggen dat het verhaal van morgen niet lang en misschien ook niet gezellig zal worden…