Naar mijn eigen bedje…

Vandaag is alweer de laatste dag in Mexico (tenminste…). Na het ontbijt zijn we ons toch nog even gaan wagen aan het strand. Onze huidjes konden het wel aan, na een dikke laag factor 30. Maar naar een uurtje was ik er al weer klaar me. Zonnen op een bedje is toch niet helemaal voor mij weggelegd. We besloten nog maar even snel een duik in het zwembad te nemen, om ons daarna op te gaan frissen. Om 12.00u moesten we namelijk uitchecken. Dit hield ook meteen in dat ons bandje werd afgenomen, waardoor we geen gebruik meer konden maken van de faciliteiten van het hotel.
Voor de lunch besloten we maar naar het winkelcentrum te gaan. Daar hebben we weer een heerlijke maaltijd bij de Mac gegeten.

Bij terugkomst in het hotel was het wachten tot we richting het vliegveld zouden gaan. Naar enkele uurtjes besloten we toch maar naar het vliegveld te gaan. We moesten immers ook nog onze auto inleveren (onverwachts is deze gewoon ingenomen, de schokdempers zijn toch echt helemaal naar de klote!).

Natuurlijk waren we te vroeg op het vliegveld, waardoor we nog niet konden inchecken. Dan maar een drankje doen en voor het eerst gebruik gemaakt van de spellen kaarten die we hadden meegenomen. Na een ruim uurtje mochten we dan eindelijk inchecken. Bij het weglopen werd door de medewerkster even tussen neus en lippen door vertelt dat het vliegtuig twee uur vertraging heeft. Ja en wat moet je dan? Het is een vliegveld van niets dus lekker rondlopen wordt ‘m ook niet. Dan maar een pizza eten, want het vliegtuigvoedsel, wordt je ook niet groot en sterk van.

Toen onze pizza op was, werden we door een mevrouw gevraagd (we waren herkenbaar door onze bagagelabel) om naar de gate te komen, daar zouden ze meer informatie hebben over onze vlucht. En ja hoor, om het allemaal nog erger te maken werd ons verteld dat we een vertraging hadden van minimaal 24 uur!!

We moesten naar de bagageband om onze koffers op te halen en werden opgewacht bij bussen. Deze zouden ons naar een hotel brengen, waar we de nacht door zouden kunnen brengen.

Gelukkig zijn we gedropt in een 5 sterren all-in hotel (voor minder hadden wij het natuurlijk niet gedaan…). Aangezien we weer all-in zaten besloten we het er toch maar van te nemen. We zagen op de plattegrond dat er een Japans restaurant was, waar we maar besloten een hapje te eten. Nog drie Nederlander (vader, moeder en dochter) hadden datzelfde idee. Aangezien we even moesten wachten voor we naar binnen mochten, raakten we aan de praat met deze mensen. Hierdoor zijn we ook met deze mensen aan tafel beland. We hebben erg gezellig gegeten met z’n 5-en.

Morgen krijgen we meer informatie over onze terugvlucht. Ik weet wel dat ik een hoop centen ga claimen bij de vliegtuigmaatschappij!!!

Momenteel lig ik in bed dit verhaal te typen, terwijl ik toch liever in het vliegtuig had gezeten naar mijn eigen bedje toe…

Dit bericht is geplaatst in 2010 | Mexico. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *