Spelletjesdag

Vandaag wordt het, zonder dat we het van tevoren wisten, een spelletjesdag. En wat is er leuker dan op je verjaardag.
We vertrekken in de ochtend richting Joshua Tree National Park. Dit park is bekend door zijn bijzondere bomen. We hebben in dit park dan ook duizenden van deze bomen gezien. In het park is ook een punt waar je een mooi uitzicht hebt over de bergen. Werkelijk een prachtig gezicht.

Na het bezoek aan het park begint ons eerste spel: op zoek naar de MacDonalds. Aangezien het al lang lunchtijd is geweest hebben we allebei honger. Ook hebben we beide onze zinnen gezet op een burger. Zal je net zien: de hele reis kom je ontzettend veel Macs tegen, maar heb je er echt één nodig, is ‘ie nergens te vinden. Na enkele miles rijden komt er dan één in het zicht en kunnen we eindelijk gaan lunchen.

Na deze lunch zetten we de tocht voort naar ons hotel in Palm Dessert. Aangezien we redelijk op tijd in het hotel aankomen en het daarbij ook nog eens 40 graden is, besluiten we een duik in het zwembad te nemen.

Na deze verfrissende duik gaan we op naar spel nummer 2: miniature golf. Dit is niet precies hetzelfde als midgetgolf, maar wel bijna. Het zijn namelijk kleine banen op gras, zonder randen aan de zijkant. Op internet hadden we gezien dat bij een ander hotel, met iets meer luxe, de mogelijkheid was tot golfen. Heel vriendelijk vragen we bij de receptie of de mogelijkheid er is en heel vriendelijk kregen we twee sticks (ja Ed, ik weet het, het zijn clubs, maar sticks klinkt leuker) en vier ballen, zonder dat we hiervoor hoefde te betalen.

Persoonlijk vind ik midgetgolf leuker, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik dat wél met gemak van Edwin kan winnen…

Na dit tweede spel, gaan we lekker dineren bij Applebees, waarna we ons weer terug begeven naar ons hotel. Daar wacht spel nummer 3: zoek de oplader van de MacBook. In het vorige hotel heb ik de oplader aan Edwin gegeven, met de vraag of hij deze in een tas wilde doen. Beide weten dat deze handeling heeft plaatsgevonden, maar beide weten niet wat er toen met de oplader is gebeurd. Na heel lang zoeken besluiten we toch maar het vorige hotel te bellen met de vraag of zij ‘m gevonden hebben. Gelukkig ligt de oplader in het vorige hotel, dus hoeven wij niet meer verder te zoeken. De volgende vraag is ‘hoe krijgen we de oplader weer bij ons?’. We moeten de volgende ochtend bellen met de manager van het vorige hotel en dan kunnen we afspreken hoe de oplader terug komt.

Om de dag af te sluiten moeten we nog even kaarsjes aansteken op de taart. Nadat de kaarsjes zijn uitgeblazen, kunnen we helaas niet meer genieten van de taart zelf, want die zat onder het kaarsvet. Gelukkig hadden we twee extra punten meegenomen.

Dit bericht is geplaatst in 2011 | Amerika. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *